Sławinek

W kaplicy na Sławinku (ul. ks. Wojciecha Danielskiego 11) w każdy wtorek o godz. 18.00 odprawiana jest Eucharystia w intencji Ruchu Światło-Życie, a w każdy czwartek o godz. 19.00 – nieszpory. Po nieszporach adoracja Najświętszego Sakramentu. Serdecznie zapraszamy.
Monika Wiatrowska

Domy Oazowe na Sławinku - historia i teraźniejszość

Ksiądz Blachnicki w Lublinie – jak do tego doszło

Ośrodek Ruchu Światło-Życie w Lublinie na Sławinku jest związany z osobą czcigodnego sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego, założyciela Ruchu Światło-Życie.

Ksiądz Franciszek, zwany Ojcem, był kapłanem diecezji katowickiej. Wyświęcony w 1950 r. pracował jako wikariusz w wielu parafiach, a przez ostatnie trzy lata pobytu w swojej diecezji (1957-60), zafascynowany postacią ojca Maksymiliana Kolbego, tworzył w Katowicach „śląski Niepokalanów”. W tym samym czasie, pod jego opieką, z osób współpracujących z nim, zawiązała się żeńska wspólnota konsekrowana (Zespół Niepokalanej), znana dzisiaj jako Instytut Niepokalanej Matki Kościoła.

Działalność ks. Franciszka w Katowicach została nagle i brutalnie przerwana przez władze komunistyczne w 1960 r. Miejsce posługi ks. Blachnickiego, ale równocześnie także miejsce zamieszkania jego współpracowników, zostało zlikwidowane.

Za opisanie całej prawdy o tym wydarzeniu, ks. Blachnicki w 1961 r. został na kilka miesięcy uwięziony. Po uwolnieniu udał się w dziękczynnej pielgrzymce na Jasną Górę. Tam przyszła mu myśl o studiach w Lublinie. Gdy uzyskał zgodę swojego biskupa, już od roku akademickiego 1961-62 rozpoczął studia licencjackie na KUL-u.

W kolejnym roku dołączyły do Ojca osoby z Zespołu Niepokalanej, które podejmując się różnych zadań, zarabiały na swoje utrzymanie, a jednocześnie wspierały Księdza w pracy naukowej. Przez pierwsze lata pobytu w Lublinie wszyscy mieszkali w różnych miejscach: na stancjach, u sióstr kanoniczek na Podwalu, w klasztorze księży jezuitów na ul. Królewskiej, Ojciec także w konwikcie księży studentów KUL.

Domy na Sławinku

Pierwsze mieszkanie na Sławinku zostało kupione w 1968 r., była to połowa domu przy ul. Warszawskiej. Mieszkały tam panie z Zespołu Niepokalanej. W 1969 r. Ojciec nabył dom na ul. Armii Ludowej 7 (dziś: ul. Ks. Danielskiego 11). Ordynariusz lubelski, biskup Piotr Kałwa, 6 czerwca 1971 r. poświęcił ten dom jako Krajowy Ośrodek Duszpasterstwa Służby Liturgicznej. W tym samym roku 8 grudnia poświęcona została kaplica domowa pw. Niepokalanej Matki Kościoła i bł. Maksymiliana.

Ojciec Blachnicki z ks. Romualdem Rakiem

Zarówno mieszkanie, jak i dom służyły działalności związanej z odnową liturgiczną. Ojciec Franciszek należał do Lubelskiego Zespołu Liturgistów (od 1965 r.), był jego przewodniczącym do końca istnienia (1972), a także angażował się w Krajowe Duszpasterstwo Służby Liturgicznej, od początku jego istnienia (1964). W 1967 r. został Krajowym Duszpasterzem Służby Liturgicznej i pełnił tę funkcję do 1982 r.

W 1973 r., został kupiony dom na ul. Gwardii Ludowej 5 (obecnie ul. Ks. Brzozowskiego). Natomiast w 1976 r. zakupiono parter domu na ul. Gwardii Ludowej 8 (dziś ul. Ks. Blachnickiego 8). Na ul. Batalionów Chłopskich znajdował się również mały dom, który od 1984 r. był użytkowany przez KDSL, w 1994 r. został on zamieniony na piętro domu przy Gwardii Ludowej 8.

Hans Urs von Balthasar (po lewej) 1972 w kaplicy św. Maksymiliana w Lublinie na Sławinku.

W gronie kapłanów współpracujących z Ojcem był ks. Wojciech Danielski, zaangażowany nie tylko w działalność związaną z odnową liturgiczną, ale także w Ruch Światło-Życie. To on w 1979 r. wybudował kolejny dom należący dziś do Ośrodka (ul. Ks. Danielskiego 13). W tym samym czasie zaś na ul. Gwardii Ludowej 7 powstał dom, w którym do niedawna mieszkały członkinie INMK.

Ojciec w swoim pamiętniku w 1971 r., gdy na Sławinku miał dopiero jeden i pół domu, tak roztaczał swoją wizję: «Na tle tego spotkania [na Kopiej Górce w Krościenku w lutym 1971 r.] jak natchnienie łaski pojawiła się myśl. Była to wizja wspólnoty Żywego Kościoła w Lublinie, na Sławinku: nie jako ścisła, ale szerzej pojęta wspólnota wszystkich, którzy chcą być w ruchu Żywego Kościoła, nie wiążąc się ściślej we wspólnotę. Czy nie można by stworzyć tam „nowego miasta” (città nuova), wspólnoty – parafii ludzi Żywego Kościoła – jako modelu parafialnych wspólnot Żywego Kościoła? To byłaby dobra alternatywa dla osób niezdecydowanych w pełni, ale ciążących ku nam! Powstałby w ten sposób pewien klimat, a także szersze środowisko, gdzie dopiero mogłyby wzrastać wspólnoty ściślejsze!

Hasło programowe: po prostu chrześcijanie! Postępujący konsekwentnie w duchu soborowej odnowy: „Chrześcijanin to właśnie ja”. Wtedy można przyciągnąć więcej ludzi na Sławinek – rozwiązując problem egzystencji materialnej bez stwarzania zależności. (Sposób zastosowany przez Focolari: praca na własne utrzymanie.) W takim środowisku znajdzie się zawsze miejsce i oparcie także dla „słabych” i poszukujących! Dzisiaj tylu ludzi wędruje, buduje nowe osiedla, miasta. Dlaczego chrześcijanie nie mogliby wyemigrować w jedno miejsce, aby budować razem „miasto nowe”, a może po prostu „oazę” ludzi Żywego Kościoła? Perspektywa wspaniała!1».

W szczytowym momencie na Sławinku było aż siedem domów praktycznie użytkowanych przez Ruch Żywego Kościoła – Ruch Światło-Życie. Może rzeczywiście powstałoby tutaj oazowe miasteczko?

Co tu się działo?

Ośrodek od początku miał charakter ogólnopolski i służył sprawie budowania żywego Kościoła, odnawiającego się w duchu Soboru Watykańskiego II. W tym właśnie centrum powstawały wszelkie pomoce duszpasterskie dotyczące odnowy liturgii i tu planowano akcje na szczeblu krajowym, takie jak konferencje, sympozja, zjazdy, kursy. Tutaj, spod ręki ks. Blachnickiego jako redaktora naczelnego, wychodził „Biuletyn Odnowy Liturgii”.

W 1973 r. powołane zostało przy Instytucie Teologii Pastoralnej KUL dwuletnie Studium Formacji Liturgicznej, które miało przygotowywać moderatorów diecezjalnych i rejonowych do kierowania duszpasterstwem służby liturgicznej. Studium, zmieniając po drodze swoją formułę i nazwę, trwa do dziś i niezmiennie od lat 70. jest zlokalizowane w Ośrodku, tutaj księża mieszkają i tu odbywają się zajęcia z wykładowcami KUL.

I Kurs Moderatorów Oazy styczeń 1972. Od lewej: ks. Józef Caruk, ks. Piotr Zabielski, ks. Stanisław Czenczek, ks. Roman Wawro,…, ks. Henryk Bolczyk, ks. Franciszek Blachnicki, ks. Kazimierz Makosa, o. Remigiusz Wawro, ks. January Horwath, ks. Hubert Lupa, ks. Jan Piwowarczyk, ks. Kazimierz Mazur.

Na Sławinku odbyły się też: pierwszy Kurs Animatorów Oazy i Kurs Moderatorów Oazy (1972). Od 1973 r. spotykali się w Ośrodku uczestnicy pierwszego kręgu Domowego Kościoła. W 1974 r. mieszkała tu przez pewien czas s. Jadwiga Skudro. Także tutaj odbywały się pierwsze Seminaria Odnowy w Duchu Świętym i spotykała się wspólnota Effata. Od wielu lat odbywają się tu dni wspólnoty diakonii diecezjalnych, które gromadzą odpowiedzialnych Ruchu z pięciu diecezji należących obecnie do filii lubelskiej.

Sławinek dziś

Dzisiaj Ośrodek Ruchu stanowią trzy domy: na ul. Ks. Blachnickiego 8 oraz na ul. Ks. Danielskiego 11 i 13. W domu nr 13 znajduje się Archiwum Główne Ruchu Światło-Życie. W najstarszym domu nr 11 jest kaplica oraz sala spotkań, a także kilka pokoi dla gości. W domu na ul. Blachnickiego 8 jest kuchnia i jadalnia, pokoje gościnne, a na piętrze – siedziba Odwagi (ośrodka Fundacji Światło-Życie), który oferuje pomoc terapeutyczną osobom z niechcianymi skłonnościami homoseksualnymi oraz ich rodzinom.

Budynek przy ul. Danielskiego 11
Budynki przy ul. Danielskiego 11 i 13
Budynek przy ul. Blachnickiego 8

Ośrodek ma wymiar ogólnopolski i należy do Stowarzyszenia Diakonia Ruchu Światło-Życie, jednak otwierając się na potrzeby Ruchu Światło-Życie archidiecezji lubelskiej, stał się w dużym stopniu centrum tego Ruchu w diecezji. Znajduje się tu biuro Ruchu oraz pomieszczenia oddane do dyspozycji Domowemu Kościołowi. Odbywają się tu spotkania poszczególnych diakonii diecezjalnych, szkoła animatora, oazy modlitwy, regularnie modlą się tu członkowie Ruchu podczas mszy św. i adoracji.

O kaplicy

Kaplica pw. Niepokalanej Matki Kościoła i św. Maksymiliana została urządzona wg projektu ks. Blachnickiego przez młodego artystę, wówczas jeszcze studenta, Wiesława Darocha, zgodnie z wymogami odnowionej liturgii.

Kaplica

Cała koncepcja kaplicy odpowiada wizji Kościoła jako wspólnoty, czyli koinonii. To greckie słowo znajduje się na ołtarzu. Ukazywaniu takiej wizji Kościoła i prowadzeniu ludzi do budowania żywego Kościoła ks. Blachnicki poświęcił całe swoje kapłańskie życie.

Ołtarz

Fundamentem Kościoła jest jego wymiar wertykalny, czyli wspólnota człowieka z Bogiem, która powstaje w wierze i miłości, poprzez słowo i sakrament, na podstawie osobowego spotkania z Chrystusem w Duchu Świętym. Jest to wyrażone w wystroju kaplicy.

Na ścianie ołtarzowej, z boku znajduje się tabernakulum. Na jego drzwiczkach widać zarys namiotu, w nawiązaniu do namiotu spotkania, gdzie człowiek spotyka się z Bogiem twarzą w twarz i rozmawia z Nim.

Tabernakulum

Tabernakulum jest umieszczone pośród płaskorzeźb. Pod spodem jest krzew gorejący, z którego Bóg przemawiał do Mojżesza, a powyżej krzew winny, symbol trwania w Chrystusie, o którym mówi Ewangelia według św. Jana. Jeszcze wyżej widać kłosy pszeniczne. Mówią one o ziarnie, które wpadłszy w ziemię obumiera i dzięki temu wydaje plon. Jest to tajemnica Paschy Chrystusa, Jego śmierci i zmartwychwstania, w której mamy udział przez chrzest.

Krzyż

W centrum znajduje się uwielbiony krzyż, biały, bez figury Chrystusa. A po jego lewej stronie Patronka kaplicy – Niepokalana. Zwrócona w stronę krzyża, wskazuje na niego. Stoi w geście oddania się Chrystusowi, posłuszeństwa woli Bożej, z otwartymi dłońmi, podobna do tej, która wita wchodzących na Kopią Górkę w Krościenku. Maryja jest wzorem Kościoła, czyli takiej relacji człowieka z Bogiem, takiego przyjęcia miłości Boga i oddania się Jemu, które jest życiodajne dla innych.

Niepokalana

Z tego wymiaru pionowego wynika horyzontalny wymiar życia Kościoła, czyli wspólnota członków Kościoła, ich wzajemne więzi. Ukazany on jest we wzorach osobowych Maryi oraz drugiego patrona kaplicy – św. Maksymiliana, jednocześnie patrona Ruchu Światło-Życie i Krucjaty Wyzwolenia Człowieka. W jego życiu dosłownie widać, jak oddanie się Bogu do końca, aż do śmierci, tak jak uczynił to Chrystus, przynosi życie drugiemu człowiekowi. Ponad mozaiką widnieje napis z Gaudium et spes (Konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym), który oddaje istotę życia człowieka.

Mozaika św. Maksymilian

Ta wspólnota horyzontalna jest ukazana w kaplicy jeszcze w innych symbolach. Podstawa ambony i ołtarza jest zbudowana z wielu elementów, tak jak Kościół zbudowany jest z wielu członków, tworzących jedno ciało. Tą spoiną wspólnoty Kościoła jest Ktoś niewidzialny, Duch Święty, Duch Chrystusa, który mieszka w każdym wierzącym.

Ambona

Sposób ustawienia ławek też ma swoje znaczenie, w pewnym stopniu pozwala na nawiązywanie relacji między członkami zgromadzenia liturgicznego, chociażby kontaktu wzrokowego. Tę symbolikę Kościoła jako ciała Chrystusa oddają też elementy i kolory, takie jak czerwień – symbol miłości, krwi, oddania życia. Kinkiety w formie dzielących się komórek, przywołują jedną z podstawowych zasad, że życie bierze się z życia.

Jeden z kinkietów

Diakonia Ośrodka

W Ośrodku od początku mieszkają i posługują członkinie Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła. To one, przy wsparciu wielu różnych osób, troszczą się o funkcjonowanie domów i koordynują całą działalność.

KONTAKT

Monika Wiatrowska
tel. 504 100 360

1 Blachnicki F., Życie swoje oddałem za Kościół, Kraków 2005, s. 49.

Wydarzenia na Sławinku

Zaproszenie za jesienny Dzień Wspólnoty Diakonii Diecezjalnych

0
Serdecznie zapraszamy moderatorów, pary diecezjalne i przedstawicieli diakonii specjalistycznych, aby wspólnie się modlić i dzielić się doświadczeniem oraz pomysłami podczas jesiennego DWDD w dn. 4 listopada...

Modlitwa w Ośrodku na Sławinku

0
Po wakacyjnej przerwie zapraszamy do Ośrodka na Sławinku na wspólną modlitwę wszystkich członków Ruchu Światło-Życie. W kaplicy na Sławinku (ul. ks. Wojciecha Danielskiego 11) w...

Remont w Ośrodku na Sławinku – i ty możesz się włączyć...

0
Remont w Ośrodku na Sławinku rozpoczęty! Prace będą prowadzone na poziomie -1 w domu z kaplicą. Trzy pokoje, które tam się znajdują, będą...

Spotkanie Diakonii Modlitwy

0
Zapraszamy na spotkanie Diakonii Modlitwy, które odbędzie się na Sławinku 16 lutego 2023 r. (czwartek) od godz. 17.00 do 20.00. Spotkanie rozpocznie Eucharystia o...

Spotkanie Diakonii Modlitwy

0
Diakonia Modlitwy zaprasza na spotkanie formacyjne na Sławinku, 24 listopada 2022, czwartek, godz. 17.30 - 20.00. Serdecznie zapraszamy Moderator ks. Szymon Majewski Odpowiedzialni: Ela i Witold Kowalczykowie tel. 504 636...