„Istotnie, nadzieja chrześcijańska nie zwodzi ani nie rozczarowuje,
ponieważ opiera się na pewności, że nic i nikt nigdy
nie będzie w stanie oddzielić nas od Bożej miłości’
papież Franciszek
Bulla ogłaszająca Jubileusz Zwyczajny roku 2025
Lublin, 25.11.2024 r.
Drodzy członkowie Ruchu Światło-Życie!
Listy do całej wspólnoty Ruchu Światło-Życie naszej Archidiecezji kierowane u progu nowego roku liturgicznego stały się już małą tradycją, więc u progu kolejnego adwentu w naszym życiu pragniemy skierować kilka słów jedności, a także spojrzeć z nadzieją ku przyszłości. Mamy świadomość, że obecny czas jest pełen niepokoju i wątpliwości, a u niektórych z nas może wiązać się z lękiem. Z niepokojem przyjmujemy informacje o planowanych reformach programów nauczania czy treściach, które będą przekazywane dzieciom. Jednak wsłuchując się w głos papieża Franciszka mamy świadomość, że jesteśmy zanurzeni w nadziei, która jest cnotą Bożą, a wypływa z naszego doświadczenia Bożego synostwa. Tym bardziej trwając w temacie roku formacyjnego „Powołani do misji” odkrywamy nasze wezwanie do stawania się świadkami Boga, jego bliskości i czułości w rodzinie, kręgach znajomych, środowiskach nauki i pracy, a wreszcie w świecie i Kościele. Ksiądz Franciszek Blachnicki w słowie na VI Pielgrzymkę Krucjaty Wyzwolenia Człowieka w 1984 roku pisał z Carlsbergu: „największym naszym wrogiem jest strach, który zagnieździł się w naszych sercach i który nie pozwala nam odrzucić kłamstwa i grzechu, który nie pozwala nam żyć w wolności synów Bożych”. Czy te słowa po 40 latach nie zyskują na znaczeniu? Tym bardziej potrzeba nam odważnego świadectwa wolności dzieci Bożych. By tak się stało, trzeba nam dostrzegać znaki Bożej Opatrzności.
W pierwszej kolejności stajemy w postawie wdzięczność za kolejne rekolekcje oazowe zarówno podczas tegorocznych wakacji, ale także w ciągu roku. To właśnie oaza rekolekcyjna, obok małej grupy czy kręgu DK, stanowi podstawową metodę formacyjną w Ruchu niezależnie od gałęzi. Doświadczenie wspólnoty życia i modlitwy niesie ze sobą umocnienie w wierze. Setki dzieci, młodzieży, małżonków i dorosłych starało się postępować na drodze formacyjnej Ruchu coraz bardziej poznając jego charyzmat i piękno drogi, którą wytyczył Założyciel. Dziękujemy także za moderatorów, animatorów i pary prowadzące, którzy wielkodusznie przekazują swoje doświadczenie wiary.
W minionym roku w kwietniu spotkaliśmy się na V Kongregacji Diakonii Ruchu Światło-Życie Archidiecezji Lubelskiej, by w atmosferze modlitwy i wzajemnego zasłuchania, pod przewodnictwem duchowym ks. Kamila Duszka zmierzyć się z tematem „Wierność charyzmatowi drogą jedności Ruchu Światło-Życie”. W czasie obrad podjęliśmy dyskusję nad formacją osób dorosłych w oazie, a zwłaszcza różnorodności tych grup, ich potrzeb oraz możliwości wchodzenia na drogę charyzmatu. Szczególną troską chcemy w tej grupie objąć osoby owdowiałe, by pomóc odnaleźć im się w nowej rzeczywistości. Owocem tego spotkania jest powołany zespół do stworzenia podstaw formacyjnych, a także pierwszy dzień skupienia dla wdów i wdowców, który odbył się 19 października na Sławinku. Podczas spotkania w Dąbrowicy podjęliśmy także temat diakonii specjalistycznych Ruchu Światło-Życie, wytyczyliśmy konkretne zadania dla nich na najbliższy czas, by ich działania przyczyniały się do wzrostu naszej wspólnoty, ale nade wszystko do wychodzenia z posługą na zewnątrz.
Kolejną inicjatywą, która już na stałe wpisała się w oazowy kalendarz jest Wyprawa Otwartych Oczu w majową sobotę. Tym razem przeżyliśmy ją w Górecku Kościelnym wraz z członkami Ruchu z diecezji zamojsko-lubaczowskiej. To piękny czas zachwytu nad Bożym stworzeniem, ale także okazja do nawiązania nowych relacji, spędzenia czasu z bliskimi na łonie przyrody i wreszcie czas modlitwy i ubogacenia duchowego. Odpowiedzialni już planują kolejną wyprawę i wytyczają jej szlak, dlatego zapraszamy do zarezerwowania sobie 10 maja 2025 roku na ten wyjątkowy dzień w naturze i ze wspólnotą.
W minionym roku odczytaliśmy wezwanie do odpowiedzialności za Marsz dla życia i rodziny, który odbył się 26 maja w Lublinie pod hasłem „Dziękuję, że mnie urodziłaś”. Najcenniejszym darem było zaangażowanie wielu osób i środowisk w przebieg wydarzenia. Tematyka skłaniała nas do wdzięczności za dar naszego życia, za rodziców, którzy zdecydowali się przyjąć nas na tym świecie. Modliliśmy się, by każde życie było chronione. Wielu z nas wzięło aktywny udział podczas Eucharystii, przemarszu z Archikatedry do Ogrodu Saskiego i dało świadectwo wartości życia oraz rodziny. Takie marsze odbyły się także w innym miastach m.in. w Łęcznej, Chełmie, przy dużym zaangażowaniu oazowiczów. Dziś, gdy rodzina i wartość życia są podważane, lekceważone i deptane to bardzo ważne świadectwo, które możemy dać światu: tego, że kochamy i troszczymy się o każdego, niezależnie od etapu jego życia, chorób, ograniczeń. Tym bardziej czujmy się wezwani, aby i w tym roku jasno zabrać głos w obronie rodziny i życia na każdym etapie rozwoju.
W czerwcu minęło 45 lat od proklamacji Krucjaty Wyzwolenia Człowieka w Nowym Targu. Z tej okazji odbyła się 49. Pielgrzymka KWC do Krościenka, w której wzięli udział także przedstawiciele naszej diecezji. Widzimy, że Krucjata jest wciąż ważnym i owocnym działaniem – orężem modlitwy i postu. Chcemy powracać do słów ks. Blachnickiego o tym dziele: „Czy świadomość tej służby jest już dostatecznie rozwinięta w Ruchu, czy cały Ruch czuje się odpowiedzialny za tę sprawę? […] KWC jest w obecnej sytuacji prawdziwym testem weryfikującym dla Ruchu Światło-Życie. Jest sprawdzianem, czy Ruch poważnie traktuje swój najgłębszy charyzmat wyrażony w znaku: „Fos-Zoe” – „Światło-Życie”. […] Jestem głęboko przeświadczony, że jeżeli Ruch nie podejmie z głębokim przekonaniem i wielką gorliwością wezwania do służby wyzwolenia poprzez dzieło KWC, to nie odpowie na skierowane do niego w obecnej chwili wezwanie Boże, nie odczyta należycie znaków czasu” (Słowo na VI pielgrzymkę KWC).
Już we wrześniu 2025 roku Pielgrzymka KWC odbędzie się w na terenie Archidiecezji Lubelskiej – do sanktuarium Matki Bożej Chełmskiej. Nie wyobrażamy sobie, by zabrakło tam oazowiczów z naszej diecezji. Tuż po niej rozpocznie się peregrynacja krzyża KWC w naszych rejonach i okazja by pokazać tę inicjatywę w parafiach, zapraszać innych do włączania się do Wojska Gedeona.
Jesteśmy wdzięczni za hojność wielu członków Ruchu i wsparcie misyjnego wyjazdu Nikoli Dzikowskiej na rekolekcje oazowe do Kenii w sierpniu. Dzięki zbiórkom w rejonach, na Diecezjalnej Oazie Matce i w parafiach udało się sfinansować wyjazd, a także przekazać środki na prowadzone dzieła oazowe w Kenii. Dzięki naszej ofiarności zostały dofinansowane rekolekcje w Afryce, a część środków Nikola przekazała do Shalom Home w Mitunguu– szkoły z internatem dla dzieci. W listopadzie ruszyły przygotowania dla kolejnych chętnych, którzy pragną wyjechać na doświadczenie misyjne w ramach Ruchu w Kenii, na Filipinach czy w Ukrainie. Jeszcze nie jest za późno by dołączyć i stać się misjonarzem.
Od ponad 3 lat trwają prace nad powstaniem naszego oazowego domu w Zalesiu. Ostatni czas to kolejne kroki, by zbliżyć się do jego otwarcia. Pan Bóg ciągle nam błogosławi i pozwala na postęp prac. W duchu wdzięczności zwracamy się do Archidiecezji, która wspiera to dzieło merytorycznie, ale także materialnie. Od ostatniego adwentu podnieśliśmy istniejący budynek o poddasze, gdzie są kolejne pokoje. Na poddaszu trwają prace wykończeniowe: zostały wykonane posadzki cementowe, ściany działowe poddasza, ocieplenie wełną połaci dachu i zabudowa płytami kartonowo-gipsowymi, a także wykonano instalacje: hydrauliczną, wentylacyjną i elektryczną. Nad całym budynkiem – zarówno częścią istniejącą, jak i rozbudowaną – udało się wykonać docelowe pokrycie z gontu bitumicznego, obróbki blacharskie i orynnowanie, a na połaciach zamontowano okna dachowe. Konstrukcja dachu nad kaplicą zaprojektowana została z łukowych dźwigarów z drewna klejonego, które będą widoczne po ukończeniu. Bardzo cieszy nas, że kolejnym osobom udało się wybrać do Zalesia, by poznać to miejsce. Kilka razy spotkaliśmy się na pracach wokół domu. Niech Bóg prowadzi nas do jak najszybszego ukończenia ośrodka.
Cieszymy się z kolejnych oddolnych inicjatyw podejmowanych zarówno na szczeblu diecezjalnym, jak i rejonowym czy parafialnym, które służą sprawie budowania wspólnot. Myślimy tu choćby o kursie animatora muzycznego, kursie animatora ODB, oazach modlitwy, warsztatach dla małżonków. Jednocześnie dziękujemy za dzielenie się charyzmatem poza ruchem przez włączanie się w inicjatywy jak choćby „Misja Miłość”, „Spotkania Małżeńskie” dla rodzin czy projekt „Rozpaleni” i „Spotkanie Młodych Archidiecezji Lubelskiej” dla młodzieży. Nie jesteśmy w stanie wyliczyć wszystkich inicjatyw lokalnych i waszego zaangażowania w parafiach, ale za wszelką służbę na rzecz Kościoła dziękujemy.
2025 rok w Kościele będzie przeżywany jako jubileusz. Papież Franciszek w buli ogłaszajacej ten święty czas zaprasza nas do odnowienia w sobie ducha nadziei. Jest to dla nas wszystkich wezwanie, aby nigdy jej nie utracić, lecz mocno uchwycić się jej pomimo trudu, zmienności świata i bolesnych doświadczeń, znajdując schronienie w Bogu. To zaproszenie i realizowanie go może okazać się najsilniejszym świadectwem stałości naszego życia, opartego na silnym fundamencie.
Niech kolejny rok będzie zatem odkrywaniem jak bardzo jesteśmy kochani i prowadzeni przez Pana. Nadzieja, której doświadczymy osobiście niech wylewa się także w całym naszym Ruchu i podejmowaniu w nim radości formacji i diakonii wobec innych.
ks. Jerzy Krawczyk
Moderator diecezjalny Ruchu Światło-Życie Archidiecezji Lubelskiej
ks. Marek Urban
Moderator diecezjalny Domowego Kościoła Archidiecezji Lubelskiej
Anna i Jacek Środowie
Para diecezjalna Domowego Kościoła Archidiecezji Lubelskiej
