Obchody Złotego Jubileuszu Ruchu Światło-Życie w dniu 3 grudnia 2022 roku były okazją do wdzięczności osobom, które w wyjątkowych sposób angażowały się w dzieło Ruchu w naszej diecezji przez ostatnie dziesięciolecia. Na tę okoliczność zaprojektowane zostały przez Kazimierza Kraczonia specjalne statuetki „Kłosy oazy”.
Kandydatów do przyznania statuetek, zgodnie z Regulaminem, zgłaszali członkowie Stowarzyszenia Diakonia Ruchu Światło-Życie Archidiecezji Lubelskiej. Diecezjalna Diakonia Jedności uchwałą z dnia 15 listopada 2022 r. podjęła decyzję o przyznaniu dziesięciu statuetek z okazji rozpoczęcia obchodów Jubileuszu 50-lecia Ruchu Światło-Życie Archidiecezji Lubelskiej, a laureatami zostali:
- Ksiądz prałat Jan Zdzisław Ciżmiński – był jednym z pierwszych kapłanów diecezji lubelskiej, którzy włączyli się w tworzenie dzieła oazy na terenie diecezji lubelskiej. Już podczas formacji kleryckiej w lubelskim seminarium duchownym pod koniec lat 60-tych XX wieku spotkał się z Czcigodnym Sługą Bożym ks. Profesorem Franciszkiem Blachnickim i brał udział w spotkaniach poświęconych odnowie liturgii. Od początku lat 70-tych ks. Prałat brał udział w rekolekcjach oazowych w Krościenku i pod opieką ks. Franciszka Blachnickiego stawiał pierwsze kroki jako moderator rodzącego się wówczas Ruchu Żywego Kościoła. W roku 1976 został powołany na pierwszego moderatora diecezjalnego ruchu Światło-Życie w diecezji lubelskiej i funkcję tę sprawował do roku 1984, przeprowadzając Ruch przez szczególnie trudne lata stanu wojennego w Polsce. Ks. Prałat organizował i prowadził rekolekcje oazowe, zachęcał księży w diecezji do duszpasterstwa opartego na ruchu oazowym, był dla wielu osób przewodnikiem duchowym i ostoją w trudnych czasach walki z Kościołem. Po oddaniu posługi moderatora diecezjalnego w latach 1986-1990 był też moderatorem diecezjalnym kręgów Domowego Kościoła naszej diecezji.
Przyznanie statuetki ks. Prałatowi Janowi Zdzisławowi Ciżmińskiemu stanowi wyraz szczególnego uznania wspólnoty oazowej Archidiecezji Lubelskiej za ojcowskie działania na rzecz utworzenia i organizacji Ruchu Światło-Życie na terenie diecezji, poświęcanie czasu i sił, modlitewną oraz materialną troskę o rozwój rodzącego się dzieła Ruchu, a w trudnym okresie stanu wojennego odwagę wiary i zaufanie Niepokalanej.
2. Elżbieta Ogrodnik, która odebrała statuetkę także w imieniu swojego męża Stefana
Elżbieta i Stefan Ogrodnikowie to para animatorska pierwszego kręgu lubelskiego Domowego Kościoła, którego moderatorem był Czcigodny Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki, współtworząca metodę pracy kręgu i duchowości małżeńskiej Domowego Kościoła. Przez wiele lat Elżbieta i Stefan prowadzili dziesiątki różnego typu rekolekcji śródrocznych w diecezji, w kraju i za granicą. Poprowadzili jedną z pierwszych oaz rodzin w naszej diecezji (w Łabuniach koło Zamościa w 1981 r.). W sierpniu 1979 r. byli uczestnikami pierwszej oazy III stopnia w Rzymie. W roku 1984 na zaproszenie ks. Blachnickiego prowadzili rekolekcje dla Polonii w Carlsbergu, skąd zostali wysłani przez Ojca z misją do Szwecji, gdzie wraz z s. Jadwigą Skudro poprowadzili pierwszą Oazę Rekolekcyjną Animatorów Rodzin I stopnia.
Posługiwali również jako pierwsza para diecezjalna (1977-1985), para filialna, a kiedy w 1983 r. powstał pierwszy krąg centralny DK, weszli w skład tego kręgu. Członkowie Krucjaty Wyzwolenia Człowieka, zawsze gotowi do diakonii na rzecz Ruchu i Kościoła, nigdy nie odmawiali posługi. Swoją wiarą i doświadczeniem chrześcijańskiego życia we wspólnocie Ruchu Światło-Życie dzielili się z tysiącami małżeństw w Polsce i Europie. I chociaż w 2001 r. Stefan odszedł do domu Ojca to Elżbieta, będąc w kręgu, nadal służy rodzinom swoją wiarą, doświadczeniem i pięknym świadectwem.
Przyznanie statuetki Państwu Elżbiecie i Stefanowi Ogrodnikom to wyraz szczególnego uznania wspólnoty oazowej Archidiecezji Lubelskiej za ofiarną służbę na rzecz budowania królestwa Bożego na ziemi, jedności Ruchu Światło-Życie, za nieustanne składanie siebie jako bezinteresownego daru dla współmałżonka i dla drugiego człowieka, za niestrudzone dzielenie się swoją wiarą i świadectwem chrześcijańskiego życia we wspólnocie Domowego Kościoła Ruchu Światło-Życie.
3. Ksiądz Marek Maj – jest jednym z kapłanów najbardziej zasłużonych dla rozwoju Domowego Kościoła w Archidiecezji Lubelskiej. Moderator diecezjalny Domowego Kościoła pełniący tę posługę przez 15 lat (w latach 1998-2013). Od lat 90-tych zeszłego wieku opiekował się kręgami DK na Czechowie, a następnie z oddaniem i poświęceniem jako moderator diecezjalny DK wielokrotnie prowadził oazy wakacyjne, rekolekcje ewangelizacyjne, tematyczne, ORAR-y I i II stopnia. Jako moderator diecezjalny DK prowadził przez kilka lat szkołę animatora dla rodzin, wspierał swoim doświadczeniem i pogodną obecnością kolejne pary diecezjalne DK. Oddany moderator kręgów, opiekun, kierownik duchowy i spowiednik wielu małżeństw. Stanowczo bronił charyzmatu i jedności Ruchu Światło-Życie zarówno w diecezji, jak i na ogólnopolskich spotkaniach Domowego Kościoła. Propagował dzieło Ruchu poprzez ewangelizację, także poza granicami Polski.
Przyznanie statuetki Księdzu Markowi Majowi stanowi wyraz uznania wspólnoty oazowej Archidiecezji Lubelskiej za wieloletnie zaangażowanie na rzecz rozwoju gałęzi rodzinnej Ruchu Światło-Życie w naszej diecezji, za służbę na rzecz jedności Ruchu i tworzenia nowych kręgów Domowego Kościoła, za jego uśmiech oraz dyskretne i pogodne towarzyszenie małżeństwom oraz całym rodzinom na drodze wzrastania ku dojrzałości chrześcijańskiej.
4. Bożena i Hubert Pietrasowie to para animatorska, para rejonowa, para filialna Domowego Kościoła (2015-2020), członkowie diecezjalnej komisji synodalnej: Rodzina Kościołem Domowym. Zawsze gotowi do diakonii na rzecz Ruchu, prowadzili liczne rekolekcje formacyjne i ewangelizacyjne zarówno diecezjalne, ogólnopolskie jak i dla polskich rodzin na emigracji. W ramach działalności społecznej szczególnie zaangażowani w promocję wartości rodziny, w tym działalność Związku Dużych Rodzin. Obecnie odpowiedzialni z ramienia Centralnego Kręgu Domowego Kościoła za kontakt z kręgami DK na Wschodzie
Przyznanie statuetki Państwu Bożenie i Hubertowi Pietrasom jest wyrazem uznania wspólnoty oazowej Archidiecezji Lubelskiej za ofiarną służbę na rzecz umacniania i promowania wartości rodziny, za dzielenie się wiarą i świadectwem chrześcijańskiego życia we wspólnocie Domowego Kościoła Ruchu Światło-Życie.
5. Ks. Janusz Lekan – już na początku posługi kapłańskiej w latach 80-tych był moderatorem wspólnot młodzieżowych Ruchu Światło-Życie, zaś w par. bł. Jadwigi Królowej opiekował się także formującym się tam pierwszym kręgiem Domowego Kościoła. Prowadził także piętnastodniowe rekolekcje oazowe. Pracę naukowo-dydaktyczną na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II łączy od roku 2009 z codzienną kapłańską posługą w parafii św. Ojca Pio w Rudniku, gdzie wraz z ks. proboszczem duszpasterską troską otacza wiernych, ciesząc się szacunkiem, uznaniem i wielką wdzięcznością. Aktywnie ewangelizował i uczestniczył w tworzeniu wszystkich sześciu kręgów Domowego Kościoła przy parafii. Jest opiekunem 5 kręgów, z zapałem włączając się w ich pracę formacyjną, starając się uczestniczyć w każdym całym spotkaniu kręgu.
Przyznanie statuetki Księdzu Januszowi Lekanowi to wyraz uznania wspólnoty oazowej Archidiecezji Lubelskiej za pokorne kapłańskie zaangażowanie w dzieło Ruchu Światło-Życie przez formowanie młodzieży i rodzin Domowego Kościoła, łączenie pracy naukowo-dydaktycznej z codzienną duszpasterską pracą w parafii oraz niestrudzone inicjowanie rozwoju wspólnot Żywego Kościoła.
6. Agnieszka Szymanowska – zwana Agnes, należy do Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła. W 2023 roku minie 50 lat od jej przyjazdu do Krościenka. Przez te wszystkie lata wiernie służyła i służy Ruchowi Światło-Życie, najpierw w Krościenku, potem w Krakowie, a następnie od 2000 roku (z kilkuletnią przerwą na Krościenko) w Lublinie na Sławinku. Wprawdzie dziś jest na emeryturze, niemniej nigdy nie odmawia pomocy i trudno sobie wyobrazić Ośrodek na Sławinku bez jej obecności. Zawsze chętna i gotowa do pracy, otwarta na ludzi i ich potrzeby, łatwo nawiązuje relacje i jest żywo zainteresowana sprawami Ruchu, otaczając Ruch stałą modlitwą, zwłaszcza za jego moderatorów. Pani Agnieszka swoją pracą w kuchni, oddaniem i zaangażowaniem w zapewnienie oazowiczom smacznych posiłków, wciela w życie ideał nowego człowieka, budującego nową wspólnotę przez codzienne świadectwo życia.
Przyznanie statuetki Pani Agnieszce Szymanowskiej stanowi wyraz uznania wspólnoty oazowej Archidiecezji Lubelskiej za pokorną, cichą i wierną służbę drugiemu człowiekowi, ukrytą przed błyskiem fleszy, a tak ważną oraz niezbędną dla dzieła Ruchu i tworzenia Żywego Kościoła.
7. Marian Czajczyk – to animator i moderator Ruchu Światło-Życie, szczególnie zaangażowany w dzieło formacji animatorów diecezji w okresie centrum Ruchu przy ul. Staszica w Lublinie, autor ogólnopolskich materiałów formacyjnych szkoły animatora, wychowawca setek animatorów. Przez wiele lat posługiwał w diakonii Kursu Oazowego dla Animatorów (KODA), diakoniach rekolekcyjnych oaz wakacyjnych zarówno na terenie diecezji jak i ogólnopolskich, organizowanych w okolicach Centrum Ruchu w Krościenku n.Dunajcem. Współorganizator centrum Ruchu przy ul. Staszica w Lublinie. Jest znakiem trwania w wierności charyzmatowi Światło-Życie i służby na rzecz formacji animatorów Ruchu.
Przyznanie statuetki Marianowi Czajczykowi stanowi wyraz uznania wspólnoty oazowej Archidiecezji Lubelskiej za zaangażowanie w formację animatorów Ruchu, w dzieło diakonii oaz rekolekcyjnych, zarówno na polu diecezji, jak i na poziomie ogólnopolskim, za wierną obecność i służbę na rzecz diakonii Ruchu Światło-Życie.
8. Małgorzata Klejszmit – to animatorka Ruchu Światło-Życie (od 1994 r.), szczególnie zaangażowana w dzieło Krucjaty Wyzwolenia Człowieka i posługę w Diakonii Wyzwolenia, a także formację grupy dorosłych w diecezji. Posługiwała w diakoniach rekolekcyjnych wielu oaz wakacyjnych zarówno diecezjalnych jak i ogólnopolskich, organizowanych na Kopiej Górce w Centrum Ruchu w Krościenku n. Dunajcem. Można powiedzieć, że „Małgosia zna wszystkich odpowiedzialnych Ruchu Światło-Życie, a wszyscy odpowiedzialni znają Małgosię”. Jest znakiem trwania w wierności charyzmatowi Światło-Życie i gotowości służby na wszystkich polach, gdzie zachodzi taka potrzeba.
Przyznanie statuetki Małgorzacie Klejszmit stanowi wyraz uznania wspólnoty oazowej Archidiecezji Lubelskiej za zaangażowanie w formację wspólnoty dorosłych w diecezji, w dzieło diakonii oaz rekolekcyjnych i diakonii wyzwolenia, zarówno na polu diecezji, jak i na poziomie ogólnopolskim, za wierną obecność i służbę w diakonii Ruchu Światło-Życie.
9. Robert Derewenda – to Animator Ruchu Światło-Życie, przez lata członek Centralnej Diakonii Jedności. W latach 2004-2012 był dyrektorem Archiwum Głównego Ruchu Światło-Życie. W latach 2012-2022 dyrektor Instytutu im. ks. Franciszka Blachnickiego. Od czasu studiów na KUL związany z Lublinem. Propagator wiedzy o historii życia Czcigodnego Sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego i jego dziełach. Autor licznych opracowań naukowych na temat ruchu oazowego w Polsce i poza jej granicami. Organizator wielu wydarzeń, w tym konferencji naukowych, spotkań, prelekcji na temat Ruchu zarówno na poziomie diecezji jak i ogólnopolskich.
Przyznanie statuetki Panu Robertowi Derewendzie stanowi wyraz uznania wspólnoty oazowej Archidiecezji Lubelskiej niezłomne zaangażowanie w propagowanie wiedzy o życiu i dziełach Czcigodnego Sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego, opiekę nad jego intelektualną spuścizną zgromadzoną w Archiwum Ruchu Światło-Życie na Sławinku, za jego troskę o obecność Ruchu w życiu społecznym zarówno na polu diecezji, jak i na poziomie ogólnopolskim.
10. Ks. Arcybiskup Stanisław Budzik – statuetkę przyznano jako wyraz szczególnego uznania wspólnoty oazowej Archidiecezji Lubelskiej za działania na rzecz materialnych podstaw i duchowych owoców oazowej formacji, w szczególności przez wsparcie dzieła Centrum Ruchu przy ul. Skierki w Lublinie, utworzenia oazowego domu rekolekcyjnego w Zalesiu oraz otaczanie wszelkich oazowych inicjatyw w Archidiecezji Lubelskiej stałą i cichą pasterską troską.
Paulina i Andrzej Jaksim
Diakonia Komunikowania Społecznego
