Jubileusz to okazja do wyróżnienia tych, którzy w szczególny sposób zaangażowali się w budowanie wspólnoty Ruchu Światło-Życie na terenie naszej Archidiecezji. Podczas planowania obchodów jubileuszu Ruchu zrodziła się idea przyznania statuetek, które będą materialnym wyrazem naszej wdzięczności.
W zeszłym roku poznaliśmy laureatów pierwszych dziesięciu wyróżnień. Byli to: Ks. Jan Zdzisław Ciżmiński, Elżbieta i Stefan Ogrodnikowie, ks. Marek Maj, Bożena i Hubert Pietrasowie, ks. Janusz Lekan, Agnieszka Szymanowska, Marian Czajczyk, Małgorzata Klejszmit, Robert Derewenda oraz abp Stanisław Budzik.
Kandydatów do przyznania statuetek, zgodnie z Regulaminem, zgłaszali członkowie Stowarzyszenia Diakonia Ruchu Światło-Życie Archidiecezji Lubelskiej. Diecezjalna Diakonia Jedności uchwałą z dnia 21 listopada 2023 r. podjęła decyzję o przyznaniu dziesięciu statuetek z okazji zakończenia obchodów Jubileuszu 50-lecia Ruchu Światło-Życie Archidiecezji Lubelskiej.
Laureatami zostali:
Maryla i Marian Ziębowie – swoją drogę w Ruchu Światło-Zycie rozpoczęli w 1981 r. Przez ponad 40 lat swojej formacji w Domowym Kościele założyli 9 kręgów, prowadzili rekolekcje różnych stopni, w tym oazy rekolekcyjne animatorów rodzin i oazy wakacyjne. Z ks. Franciszkiem Kołaczem prowadzili rekolekcje ewangelizacyjne na Ukrainie. Do dzisiaj trwają niestrudzenie w Ruchu, uczestniczą w spotkaniach kręgu, mimo, że każde z nich ma ponad 80 lat.
Przyznanie statuetki Maryli i Marianowi Ziębom stanowi wyraz szczególnego uznania wspólnoty oazowej Archidiecezji Lubelskiej za niestrudzone trwanie na drodze formacyjnej Ruchu Światło-Życie i diakonię na rzecz małżeństw oraz rodzin podczas licznych rekolekcji i pilotaży kręgów, za dzielenie się swoją wiarą i świadectwem chrześcijańskiego życia we wspólnocie Domowego Kościoła Ruchu Światło-Życie.
Ks. Czesław Grzyb – był moderatorem diecezjalnym naszej archidiecezji w latach 1983-1992, to on zapoczątkował obchody Święta Patronalnego Ruchu w dniu 8 grudnia w naszej diecezji oraz wydarzenie jakim jest pielgrzymka dziękczynna podsumowująca oazy, był także inicjatorem oaz modlitw przed rekolekcjami wakacyjnymi. Niestrudzony wieloletni sekretarz Krajowej Kongregacji Odpowiedzialnych. Kształtował i pozyskiwał dla Ruchu całe pokolenia młodych kapłanów. Kreował, inicjował, tworzył, budował, wspierał, animował… I można tak jeszcze długo. Wciąż całym sobą jest bezgranicznie oddany Ruchowi Światło – Życie, ciepły, serdeczny i dowcipny człowiek, niezrównany gawędziarz. Sam o sobie mówi, że jest sponsorem aptek i że w jego wieku każdy powinien mieć jakąś chorobę, bo inaczej nie wypada…
Przyznanie statuetki Księdzu Prałatowi Czesławowi Grzybowi to wyraz szczególnego uznania wspólnoty oazowej Archidiecezji Lubelskiej za działania na rzecz rozwoju wszystkich gałęzi Ruchu Światło-Życie na terenie diecezji, za troskę o formację animatorów i moderatorów, poświęcanie czasu i sił na tworzenie centrum diecezjalnego przy ul. Staszica w Lublinie, za radosne animowanie spotkań Ruchu podczas Dni Wspólnoty, Oaz Modlitwy i szereg innych inicjatyw ożywiających wspólnotę.
Monika Wiatrowska – od wielu lat zaangażowana jest w życie Ruchu w naszej diecezji, najpierw jako animatorka, a odkąd dołączyła do Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła jako odpowiedzialna za ośrodek na Sławinku. Dodatkowo od zawsze podejmowała posługę w diakonii. Była także wieloletnią sekretarką filii lubelskiej. Jest osobą, która chętnie wspiera radą oraz wiedzą na temat Ruchu. Zawsze otwarta, serdeczna i zaangażowana. W jej obecności odczuwa się pokój serca i radość ze spotkania.
Przyznanie statuetki Monice Wiatrowskiej stanowi wyraz uznania wspólnoty oazowej Archidiecezji Lubelskiej za wieloletnie zaangażowanie na rzecz rozwoju przez formację uczestników i animatorów w diecezji przez przygotowywanie spotkań i materiałów formacyjnych, za pokorną i wierną służbę w Ośrodku Ruchu Światło-Życie na lubelskim Sławinku, gdzie każdy może poczuć się jak w domu i za uwrażliwianie nas na piękno natury, którego uczył ks. Franciszek Blachnicki.
Krystyna i Tadeusz Zaprawowie – od 40 lat zaangażowani są w dzieło Ruchu Światło-Życie w naszej Archidiecezji. W latach 1991-1994 pełnili posługę pary diecezjalnej, troszcząc się o wzrost i rozwój duchowy małżonków formujących się w Domowym Kościele. Swoim życiem
i zaangażowaniem na rzecz Kościoła jako para animatorska, rejonowa, świadczyli, że droga oazowa umacnia i jednoczy małżonków. Z oddaniem, niemalże rodzicielskim, pilotowali młode kręgi DK, oddając im swój czas, dzieląc się życiem i swoim domem. Relacje zbudowane na początku drogi w Ruchu z młodymi małżeństwami pielęgnują do dziś i są świadectwem wiernego trwania w miłości małżeńskiej, w Ruchu Światło-Życie i w Kościele.
Przyznanie statuetki Państwu Krystynie i Tadeuszowi Zaprawom jest wyrazem uznania wspólnoty oazowej Archidiecezji Lubelskiej za zaangażowanie w formację małżonków i zapalanie młodych rodzin do pójścia za Jezusem drogą oazową, za świadectwo wiernej miłości małżeńskiej, za niestrudzone dzielenie się swoją wiarą i świadectwem chrześcijańskiego życia we wspólnocie Domowego Kościoła Ruchu
Światło-Życie.
ŚP. Grażyna Wilczyńska – pierwszy raz uczestniczyła w oazie w Krościenku w 1976 r., gdzie spotkała ks. Franciszka Blachnickiego. Przeżyła ponad czterdzieści lat życia konsekrowanego we wspólnocie Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła. Jej główny obszar
posługi dotyczył pracy redakcyjnej nad powstającymi materiałami formacyjnymi, a potem nad tekstami założyciela Ruchu i ks. Wojciecha Danielskiego. Bardzo zależało jej, aby jak najwierniej zachować i udostępnić innym charyzmat światło-życie zawarty w różnych tekstach i programach formacyjnych, opracowanych przez sługę Bożego ks. F. Blachnickiego. Pracując w Archiwum Światło-Życie zajmowała się przygotowywaniem różnych publikacji, w tym także jej własnych, organizowaniem i współorganizowaniem wystaw, sympozjów i konferencji przedstawiających bogate dziedzictwo duchowe księdza Blachnickiego. Była zawsze wsparciem merytorycznym różnych wydarzeń organizowanych na Sławinku, podczas Dni Wspólnoty Diakonii Diecezjalnych, spotkań diakonii specjalistycznych czy też oaz modlitwy. Ostatnim jej wielkim dziełem było przygotowanie w marcu tego roku, we współpracy z Lubelskim Oddziałem Instytutu Pamięci Narodowej wystawy o Ojcu. Grażynę zapamiętamy jako ciepłą osobę o szczerym uśmiechu i wesołym spojrzeniu.
Przyznanie statuetki ŚP. Grażynie Wilczyńskiej to wyraz uznania wspólnoty oazowej Archidiecezji Lubelskiej za tytaniczną pracę nad tekstami Założyciela Ruchu Światło-Życie i Jego następców, za świadectwo życia pełnego troski o budowanie Żywego Kościoła i upowszechnianie spuścizny Ojca Franciszka w licznych publikacjach, wystawach, spotkaniach z członkami Oazy na rekolekcjach, konferencjach i Szkołach Animatora.
Elżbieta i Witold Kowalczykowie – formują się w Ruchu Światło-Życie od 1979 r. Od lat zaangażowani w formację rodzin na szczeblu diecezjalnym i krajowym, w latach 1997-2000 jako para diecezjalna, a na przełomie lat 2000 i 2001 pełnili obowiązki pary krajowej Domowego Kościoła. W latach dziewięćdziesiątych zaangażowani byli w ewangelizację w Rosji. Redagowali „Domowy Kościół. List do wspólnot rodzinnych”. Witold dodatkowo brał udział w opracowywaniu „Zasad Domowego Kościoła” oraz był członkiem Komisji Teologiczno Programowej Ruchu. Chyba nie ma w oazie osoby, która by ich nie znała i nie kochała. Są nieustannie zaangażowani w pracę na rzecz Ruchu. Są świadectwem dla młodych, na którego dawanie są zawsze otwarci i gotowi.
Przyznanie statuetki Elżbiecie i Witoldowi Kowalczykom stanowi wyraz uznania wspólnoty oazowej Archidiecezji Lubelskiej za szczególną troskę o budowanie jedności Ruchu Światło-Życie, podejmowanie z radością posługi i nowych zadań we wspólnocie, za niestrudzone dzielenie się swoją wiarą i świadectwem chrześcijańskiego życia we wspólnocie Domowego Kościoła Ruchu Światło-Życie.
Agata Kusiak – formuje się w Ruchu Światło-Życie już ponad 10 lat (chyba rozpoczęła już w przedszkolu). Owocem trwania we wspólnocie młodzieżowej jest zaangażowanie w Diakonię Formacji Diakonii, aktualnie jako odpowiedzialna. Studia i praca nie są dla niej przeszkodą w kreowaniu kolejnych sesji Szkoły Animatora. Chętnie odpowiada na każde wezwanie do służby, miała na przykład okazję wykazać się talentem w ramach diakonii wychowawczej podczas Oazy Rekolekcyjnej Diakonii. Zawsze taktowna, gdy potrzeba – stanowcza, potrafi rozładować napięcie (i wcale nie chodzi o napięcie elektryczne). Jest świadkiem żywej wiary dla młodych.
Przyznanie statuetki Agacie Kusiak stanowi wyraz uznania wspólnoty oazowej Archidiecezji Lubelskiej za zaangażowanie w formację animatorów Ruchu poprzez dzieło diakonii formacji diakonii, za poświęcanie czasu i sił na organizację oraz udział w sesjach szkoły animatora, rekolekcjach oazowych, za wierną obecność i pokorną służbę na rzecz diakonii Ruchu Światło-Życie.
Karolina i Marek Niziołowie – od 26 lat formują się w Ruchu Światło-Życie, w kręgu Domowego Kościoła. Od samego początku szczególnie zaangażowani w dzieło Ruchu (chociaż podobno z pierwszej oazy chcieli wyjechać zanim na dobre się rozpoczęła). Pełnili kolejno posługi pary animatorskiej, łącznikowej, rejonowej, diecezjalnej i filialnej. Z wielkim poświęceniem i odpowiedzialnością włączyli się do diakonii ewangelizacji na rzecz budowania wspólnoty Kościoła. Wnikliwie zapoznawali się z charyzmatem Ruchu, starali się go realizować i przekazywać z radością i entuzjazmem innym małżeństwom, także podczas prowadzonych rekolekcji i sesji o pilotowaniu kręgów. Starali się też realizować misję Kościoła w świecie współczesnym, szerząc idee Ruchu również poza granicami Polski – w Norwegii, Szkocji i Ukrainie. Pełni energii, zawsze z humorem i dystansem, zwłaszcza do siebie.
Przyznanie statuetki Karolinie i Markowi Niziołom stanowi wyraz uznania wspólnoty oazowej Archidiecezji Lubelskiej za ofiarną służbę na rzecz małżonków podejmujących drogę formacyjną Ruchu, zaangażowanie w dzieło ewangelizacji, za niestrudzone dzielenie się swoją wiarą i świadectwem chrześcijańskiego życia we wspólnocie Domowego Kościoła Ruchu Światło-Życie.
Ks. Bp Adam Wodarczyk – związał się z Archidiecezją Lubelską w latach 1994-1998, gdy pełniąc posługę wikariusza parafialnego w parafii św. Jadwigi Śląskiej w Chorzowie odbywał zaoczne studia licencjackie z liturgiki i teologii pastoralnej w Instytucie Formacji Pastoralno-Liturgicznej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Następnie odbywał stacjonarne studia doktoranckie z liturgiki i teologii pastoralnej w Instytucie Teologii Pastoralnej KUL. W okresie studiów doktoranckich był moderatorem oazowej wspólnoty akademickiej przy KULu. W roku akademickim 2001-2002 był moderatorem diakonii ewangelizacji oazowej wspólnoty akademickiej KUL. Dał się poznać jako gorliwy pasterz, zaangażowany w budowę dzieła oazy wśród osób, które przybyły na studia na terenie naszej diecezji. Swoją obecnością w Lublinie realnie wpisał się w rozwój wspólnoty w naszej diecezji, a poprzez swoje zaangażowanie w duszpasterstwie akademickim KUL na rzecz Ruchu i utrzymywanie kontaktów z oazowiczami. Jako postulator procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożego Księdza Franciszka Blachnickiego, a także jako moderator generalny przyczynił się w znaczący sposób do poznawania życia i dzieła Założyciela. Jako moderator generalny zawsze wspierał inicjatywy oazowe w archidiecezji lubelskiej, a w 2011 r. odpowiadając na prośbę Moderatora diecezjalnego wystąpił do Abpa Metropolity Lubelskiego o erygowanie sekcji diecezjalnej Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie” pod nazwą „Diakonia Ruchu Światło-Życie Archidiecezji Lubelskiej”, uzasadniając to wielkim pragnieniem członków Diakonii Diecezjalnej służby Kościołowi, by jak najlepiej realizować Jego misję w świecie współczesnym.
Przyznanie statuetki Księdzu Biskupowi Adamowi Wodarczykowi stanowi wyraz uznania wspólnoty oazowej Archidiecezji Lubelskiej za zaangażowanie w rozwój wspólnoty Ruchu w naszej diecezji przez budowanie wspólnoty akademickiej w Lublinie, za wsparcie w erygowaniu diecezjalnej sekcji Stowarzyszenia Diakonia oraz otaczanie wszelkich oazowych inicjatyw w Archidiecezji Lubelskiej stałą
moderatorską troską.
Patrycja Ziarkiewicz – wymagająca, ale zawsze życzliwa i zatroskana o Ruch, w Oazie od 2007 r., kiedy to uczestniczyła w
pierwszych rekolekcjach. Niezwykle oddana, ofiarna i zaangażowana w działania Centrum Diecezjalnego. Animatorka dzieci, młodzieży i dorosłych, sekretarka filii lubelskiej. Współorganizatorka i koordynatorka wielu wydarzeń, wśród nich można wymienić: gale jubileuszowe, pielgrzymka do Krościenka, bale animatora, dni wspólnoty itd.). Swojej pracy nie mierzy godzinami, a potrzebą posługi. Dostrzegając problemy, szuka rozwiązań, służy wsparciem i pomocą. Wszechstronnie uzdolniona inspiruje, kreuje i karmi przybywających do Centrum…
Przyznanie statuetki Patrycji Ziarkiewicz stanowi wyraz uznania wspólnoty oazowej Archidiecezji Lubelskiej za za zaangażowanie w rozwój Ruchu w naszej diecezji przez wytrwałą i pokorną służbę w Centrum Ruchu przy ul. Skierki w Lublinie, za stworzenie w nim atmosfery domu, do którego każdy może przyjść i za wieloletnie zaangażowanie w formację oazową wspólnot dziecięcych, młodzieżowych i dorosłych, za podejmowanie i koordynowanie wszelkich inicjatyw i działań Ruchu w diecezji oraz otaczanie wszelkich oazowych inicjatyw
w Archidiecezji Lubelskiej serdeczną troską.
