ZASADY DOMOWEGO KOŚCIOŁA
zatwierdzone w marcu 2006 roku na czas nieokreślony

ANEKS z czerwca 2014 roku, zawierający zmiany w punkcie 33 i 34

ROZDZIAŁ I
Postanowienia ogólne

1. Niniejszy dokument ustala zasady działania i stanowi regulamin or­ganizacyjny Domowego Kościoła* – gałęzi rodzinnej Ruchu Światło­-Życie – określanego dalej skrótem DK.

2. DK jest małżeńsko-rodzinnym ruchem świeckich w Kościele, dzia­łającym w ramach Ruchu Światło-Życie, który jest jednym z nurtów posoborowej odnowy Kościoła w Polsce. DK łączy w sobie charyzmaty Ruchu Światło-Życie i międzynarodowego ruchu małżeństw katolic­kich Equipes Notre-Dame (END), tworząc właściwą dla siebie drogę.

3. Założycielem DK jest sługa Boży ksiądz Franciszek Blachnicki (1921-1987). W rozwoju DK ściśle współpracowała z Założycielem siostra Jadwiga Skudro RSCJ. Duchową kolebką DK jest Krościenko nad Du­najcem, gdzie w 1973 roku odbyły się pierwsze oazy rodzin.

4. Znakiem DK są dwa greckie słowa: FOS (światło) i ZOE (życie), wpi­sane w kształt krzyża wyrastającego spomiędzy dwóch złączonych ob­rączek, umieszczonych wraz z krzyżem w stylizowanej figurze domu. DK używa również znaku END – ikony Świętej Rodziny.

5. Świętem patronalnym DK jest Niedziela Świętej Rodziny.

6. Pismem formacyjnym DK jest „Domowy Kościół. List do wspólnot rodzinnych”, wydawany od 1975 roku, którego pierwszym redaktorem był sługa Boży ksiądz Franciszek Blachnicki.

7. Pary odpowiedzialne DK, będące diakonią Domowego Kościoła, na wszystkich stopniach struktury organizacyjnej wchodzą w skład dia­konii Ruchu Światło-Życie.

8. DK jest otwarty na współpracę z innymi ruchami posoborowej odno­wy w Kościele.

*W historii ruchu były ponadto używane następujące nazwy: Ruch Wspólnoty Ro­dzinnej, Ruch Wspólnot Rodzinnych w ramach Ruchu Światło-Życie, Oaza Rodzin, Ruch „Domowy Kościół”, Ruch Domowego Kościoła, Ruch Kościoła Domowego, Domowy Kościół Ruchu Światło-Życie.

ROZDZIAŁ II
Cele, zadania, program i metody działania Domowego Kościoła

9. Program formacyjny DK kształtowany jest na podstawie nauczania Kościoła, w szczególności na podstawie dokumentów II Soboru Wa­tykańskiego oraz zasad formacyjnych Ruchu Światło-Życie i Equipes Notre-Dame.

10. DK zwraca szczególną uwagę na duchowość małżeńską, czyli dą­żenie do świętości w jedności ze współmałżonkiem. Chce pomóc małżonkom trwającym w związku sakramentalnym w budowaniu między nimi prawdziwej jedności małżeńskiej, która jednocześnie stwarza najlepsze warunki do dobrego wychowania dzieci w duchu chrześcijańskim.

11. DK dąży do odnowy małżeństwa i rodziny poprzez wdrażanie do:

  • życia słowem Bożym, aby stawało się ono słowem życia,
  • życia modlitwą, jako osobistego spotkania z Chrystusem, swoim Zbawicielem,
  • życia sakramentalnego, zwłaszcza eucharystycznego,
  • dawania świadectwa o swoim spotkaniu z Chrystusem w małżeń­stwie, rodzinie i wobec innych ludzi,
  • postawy służby we wspólnocie Kościoła, według otrzymanych darów.

12. Podjęcie charyzmatu Ruchu Światło-Życie odbywa się w DK w szcze­gólności poprzez:

  • kształtowanie swoich członków w duchu formuły jedności „światło-życie”,
  • doprowadzenie ich do przyjęcia Chrystusa jako osobistego Pana i Zbawiciela (idea Nowego Człowieka),
  • dążenie do pełnego i odpowiedzialnego uczestnictwa w życiu Ko­ścioła lokalnego (idea Nowej Wspólnoty),
  • budowanie i propagowanie kultury opartej na zasadach chrześcijań­skich (idea Nowej Kultury),
  • podejmowanie służby na rzecz moralnej odnowy Narodu, zwłasz­cza przez Krucjatę Wyzwolenia Człowieka (KWC) i troskę o obronę życia od poczęcia aż do naturalnej śmierci.

13. Budowaniu jedności (communio) w małżeństwie i rodzinie służą na­stępujące elementy formacyjne – zobowiązania przyjęte z END:

  • codzienna modlitwa osobista (Namiot Spotkania),
  • regularne spotkanie ze słowem Bożym,
  • codzienna modlitwa małżeńska,
  • codzienna modlitwa rodzinna,
  • comiesięczny dialog małżeński,
  • reguła życia (systematyczna praca nad sobą, swoim małżeństwem i rodziną),
  • uczestnictwo, przynajmniej raz w roku, w rekolekcjach formacyjnych.

Dzięki wprowadzaniu w życie tych elementów następuje indywidualne zbliżenie się małżonków do Boga i wzrastanie na drodze duchowości małżeńskiej. Nie są one celem samym w sobie, ale środkiem do celu. Ich realizowanie odbywa się w małżeństwie poprzez codzienny wspól­ny wysiłek małżonków, podejmujących i realizujących poszczególne zobowiązania, oraz poprzez wzajemną pomoc małżeństw w kręgu w dążeniu do świętości (idea małej grupy jako środowiska konieczne­go do wzrostu wiary).

14. Krąg tworzy 4-7 małżeństw, najlepiej z jednej parafii, pragnących wspomagać się wzajemnie w dążeniu do budowania w swoich rodzi­nach domowego Kościoła. Małżeństwa gromadzą się w imię Chrystu­sa – dla Niego i z miłości do Niego – aby Go wspólnie odnajdywać i trwać przy Nim w swoim życiu codziennym. Krąg powinien być urzeczywistnieniem ideału życia wspólnoty chrześcijańskiej oraz sta­łym źródłem jego odnowy w poszczególnych małżeństwach. Koniecz­ne jest więc uczestnictwo każdego małżeństwa w comiesięcznych spo­tkaniach kręgu.

W DK rodzina jest podstawowym miejscem formacji, krąg jest podsta­wowym elementem w jego strukturze organizacyjnej jako środowisko formacyjne i ewangelizacyjne, służące rodzinom, jest on szczególnym „laboratorium” duchowości małżeńskiej.

Za krąg odpowiada jedno z należących do niego małżeństw, zwane parą animatorską. Jest ona odpowiedzialna za pracę formacyjną kręgu, za jego życie duchowe, za przebieg spotkań formacyjno-modlitewnych. Dla prawidłowej pracy kręgu niezbędna jest doktrynalna i duchowa pomoc księdza moderatora – doradcy i opiekuna duchowego.

15. Kręgi rodzin pracują w cyklach rocznych. Spotkania miesięczne krę­gów odbywają się od września do czerwca włącznie. Przez cały rok, a zwłaszcza w okresie wakacyjnym, odbywają się rekolekcje formacyj­ne. Szczególną rolę odgrywają rekolekcje15-dniowe.

16. Spotkanie miesięczne kręgu rodzin składa się z następujących części stałych:

  • dzielenia się życiem
    (dzielenie się wydarzeniami, radościami, troskami podczas symbolicz­nego posiłku);
  • modlitwy
    • dzielenie się Ewangelią lub inne formy spotkania ze słowem Bożym,
    • tajemnica różańca;
  • formacji
    • dzielenie się w atmosferze modlitwy realizacją zobowiązań, to zna­czy osiągnięciami i trudnościami w rozwoju życia duchowego,
    • omówienie nowego tematu.

Spotkanie odbywa się raz w miesiącu w mieszkaniach poszczególnych małżeństw i nie powinno trwać dłużej niż trzy godziny. Dzielenie się realizacją zobowiązań jest jego istotnym punktem i dlatego tę część za­wsze prowadzi para animatorska. Od realizacji zobowiązań zależy du­chowy rozwój zarówno małżeństw, jak i całego kręgu. Spotkanie może być przeplatane śpiewem o treści dobranej do rozważanego tematu lub okresu liturgicznego. Pod koniec spotkania omawiane są sprawy orga­nizacyjne kręgu i ruchu.

17. Posługę pary animatorskiej w początkowych spotkaniach nowego krę­gu pełni małżeństwo zwane parą pilotującą. Przeprowadza ono krąg przez etap ewangelizacji, a następnie wprowadza go w zagadnienia dotyczące duchowości małżeńskiej, metod pracy kręgu i całego Ru­chu. Czas pilotażu po okresie ewangelizacji trwa w zasadzie jeden rok. Pilotowanie nowego kręgu nie zwalnia pary pilotującej z uczestnictwa w kręgu macierzystym, jednak już bez możliwości pełnienia posługi animatorskiej.

18. Podstawowa praca formacyjna jest realizowana według podręczników: „Domowy Kościół. I rok pracy” i „Domowy Kościół. II rok pracy”, z których pierwszy wprowadza stopniowo poszczególne zobowiąza­nia, drugi ukazuje dalszą formację pogłębiającą duchowość małżeń­ską. Okres ten trwa od dwóch do czterech lat, w zależności od rozwoju duchowego małżeństw kręgu. Po tym okresie realizowana jest dalsza formacja – permanentna.

19. Do istoty pracy formacyjnej w kręgach należy również uczestnictwo w różnego rodzaju rekolekcjach organizowanych przez DK: rekolek­cjach 15-dniowych I, II, III stopnia (oazach rodzin), kilkudniowych Oazach Rekolekcyjnych Animatorów Rodzin (ORAR I i II stopnia), rekolekcjach ewangelizacyjnych i tematycznych. Rekolekcje te prze­znaczone są dla małżonków wraz z dziećmi, jeśli nie ma przeszkód organizacyjnych. Na rekolekcjach (zwłaszcza 15-dniowych) powinien być realizowany także program formacyjny dla dzieci.

Program oazy I stopnia ma charakter ewangelizacyjno-katechu­menalny; omawiane są również zagadnienia z zakresu duchowości małżeńskiej.

Oaza II stopnia rozwija biblijne podstawy inicjacji liturgicznej; oma­wiane jest również przeżywanie okresów liturgicznych w rodzinie.

Oaza III stopnia ukazuje rzeczywistość Kościoła jako wspólnoty.

ORAR I stopnia pogłębia rozumienie istoty, celu, duchowości i metody DK jako nurtu wspólnot rodzinnych w ramach Ruchu Światło-Życie.

ORAR II stopnia przygotowuje małżeństwa do świadomego podjęcia posługi pary animatorskiej, ukazując wagę i odpowiedzialność zadań animatorów.

Formację podstawową stanowi przeżycie tematów formacyjnych we­dług podręczników I i II roku pracy, oazy rekolekcyjnej I, II i III stop­nia oraz ORAR I i II stopnia.

Członkowie DK po przeżyciu formacji podstawowej podejmują for­mację permanentną poprzez:

  • ciągłe pogłębianie formacji podstawowej,
  • realizację na spotkaniach miesięcznych tematów według materia­łów proponowanych przez Centralną Diakonię DK lub według wła­snego wyboru,
  • udział w rekolekcjach i sesjach tematycznych DK,
  • Triduum Paschalne przeżywane w formie rekolekcyjnej we własnej parafii albo wyjazdowe,
  • uczestnictwo w ORD,
  • udział w rekolekcjach organizowanych przez Ruch Światło-Życie i innych.

20. Rodziny DK dla budowania jedności Ruchu starają się uczestniczyć w dniach wspólnoty Ruchu Światło-Życie.

ROZDZIAŁ III
Członkostwo w Domowym Kościele

21. Członkami DK są małżeństwa sakramentalne, które wspólnie (mąż i żona) angażują się w proponowaną im formację. W przypadku śmier­ci jednego ze współmałżonków, drugi może pozostać w kręgu.

22. Małżeństwa włączają się do kręgów DK, aby sobie wzajemnie poma­gać. „Równi usługują równym” (Humanae vitae, 26). Przychodzą do kręgu z własnej woli, tym samym przyjmują i akceptują „Zasady” w całości. Małżeństwo, które świadomie odrzuca te założenia albo nie chce podejmować wszystkich zobowiązań, nie może należeć do kręgu.

ROZDZIAŁ IV
Struktura Domowego Kościoła

23. Odpowiedzialność za DK spoczywa na Diakonii Domowego Ko­ścioła (DDK), która na poszczególnych szczeblach struktury (kręgu, rejonu, diecezji, filii, kraju) podejmuje posługę na rzecz zachowania charyzmatu i jedności DK oraz odpowiada za formację. Małżeństwa są odpowiedzialne za sprawy organizacyjne i pracę duchową. Pa­rom odpowiedzialnym niezbędna jest jednak zawsze pomoc księży moderatorów, którzy pełnią ważną rolę doradców duchowych. Księża moderatorzy DK gwarantują wierność nauce Kościoła oraz łączność z Kościołem hierarchicznym.

24. Krąg jest podstawową strukturą DK. Diakonię w kręgu stanowi jed­no z należących do niego małżeństw, zwane parą animatorską, którą doktrynalnie i duchowo wspomaga ksiądz moderator. Kręgi rodzin, które nie dochowują wierności formacji duchowej DK tracą prawo do nazywania się kręgami DK.

25. Domowy Kościół w diecezji może być podzielony na rejony. Rejon obejmuje do 25 kręgów w tej samej lub sąsiadujących parafiach. Za pracę w rejonie jest odpowiedzialna para rejonowa, która zazwyczaj prosi o opiekę duchową jednego z księży moderatorów jakiegoś krę­gu. Para rejonowa, ksiądz moderator, pary animatorskie kręgów i pary łącznikowe (o ile są powołane) tworzą krąg rejonowy. Para łącznikowa powoływana jest przez parę rejonową i sprawuje opiekę nad 3-5 kręga­mi podstawowymi.

26. Za DK w diecezji odpowiada para diecezjalna, której doradcą ducho­wym jest ksiądz moderator diecezjalny DK. Wspólnie z parami rejo­nowymi tworzą oni krąg diecezjalny. Krąg ten może być poszerzony o małżeństwa reprezentujące diakonie specjalistyczne.

27. Para filialna koordynuje pracę par i moderatorów diecezjalnych DK kilku sąsiednich diecezji, które tworzą filię Ruchu Światło-Życie.

28. Za DK na szczeblu krajowym odpowiada para krajowa, której doradcą duchowym jest ksiądz moderator krajowy DK. Para krajowa wraz z ks. moderatorem DK, parami filialnymi, parami pełniącymi określone posługi zlecone przez parę krajową oraz osobami delegowanymi przez Instytut Niepokalanej Matki Kościoła (INMK) tworzą krąg centralny DK. Krąg ten stanowi Centralną Diakonię DK. Osoby z INMK pełnią na rzecz DK przede wszystkim następujące posługi:

  • współpracują z parą krajową i ks. moderatorem krajowym DK,
  • pomagają organizować i prowadzić rekolekcje oraz spotkania centralne DK,
  • prowadzą Sekretariat i Archiwum DK,
  • administrują Centralnym Domem Rekolekcyjnym DK w Krościenku.

29. Pary: rejonowa, diecezjalna, filialna i krajowa, pozostają w swoich krę­gach, ale nie pełnią w nich funkcji animatorskich.

30. Zadania wspólne dla wszystkich par odpowiedzialnych:

  • inspiracja i koordynacja prac DK,
  • odpowiedzialność za program formacyjny DK i formację powierzo­nych im małżeństw,
  • odpowiedzialność za jedność DK i jego organizację,
  • udział w spotkaniach DK i całego Ruchu Światło-Życie,
  • służenie pomocą i doświadczeniem innym parom odpowiedzialnym,
  • organizacja dni skupienia, dni wspólnoty i innych potrzebnych spotkań,
  • przeprowadzanie indywidualnych rozmów z powierzonymi im małżeństwami,
  • pośredniczenie w obustronnym przekazywaniu informacji,
  • troska o materiały formacyjne,
  • powierzanie innym małżeństwom różnych posług,
  • troska o swoich następców.

31. Zadania szczegółowe par odpowiedzialnych:

a. Para animatorska kręgu:

  • jest odpowiedzialna za formację powierzonych jej małżeństw,
  • współpracuje z księdzem moderatorem kręgu i omawia z nim problemy pracy,
  • odpowiada za staranne przygotowanie i właściwy przebieg spo­tkań miesięcznych,
  • jest zawsze odpowiedzialna za dzielenie się realizacją zobowią­zań, nawet wtedy gdy spotkanie prowadzi inne małżeństwo,
  • służy pomocą i doświadczeniem poszczególnym małżeństwom kręgu,
  • współpracuje z parą rejonową i uczestniczy w spotkaniach kręgu rejonowego,
  • utrzymuje łączność z proboszczem parafii, w której krąg jest zakorzeniony.

b. Para pilotująca:

  • jej zadania są analogiczne do zadań pary animatorskiej.

c. Para łącznikowa:

  • ściśle współpracuje z parą rejonową,
  • jest odpowiedzialna za powierzone jej kręgi,
  • organizuje spotkania par animatorskich tych kręgów,
  • przynajmniej raz w roku bierze udział w spotkaniach poszczegól­nych kręgów,
  • bierze udział w spotkaniach kręgu rejonowego.

d. Para rejonowa:

  • jest odpowiedzialna za kręgi w rejonie,
  • organizuje spotkania kręgu rejonowego oraz inspiruje i koordy­nuje jego pracę,
  • współpracuje z parą diecezjalną, księdzem moderatorem diece­zjalnym i rejonowym,
  • uczestniczy w spotkaniach kręgu diecezjalnego,
  • przynajmniej raz w roku bierze udział w spotkaniach poszczegól­nych kręgów, jeśli w rejonie nie ma par łącznikowych.

e. Para diecezjalna:

  • jest odpowiedzialna za DK w diecezji,
  • ściśle współpracuje z ks. moderatorem diecezjalnym DK,
  • organizuje spotkania kręgu diecezjalnego oraz inspiruje i koor­dynuje jego pracę,
  • przynajmniej raz w roku bierze udział w spotkaniach poszczegól­nych kręgów rejonowych,
  • organizuje rekolekcje DK na terenie swojej diecezji, a także poza nią – w porozumieniu z parą diecezjalną miejsca; w każdej sytu­acji utrzymuje kontakt z proboszczem miejsca,
  • utrzymuje kontakt z parą filialną i w miarę potrzeby zaprasza ją na spotkanie kręgu diecezjalnego,
  • współpracuje z parą krajową DK, a w szczególności uczestniczy w organizowanych przez nią ogólnopolskich spotkaniach DK,
  • podejmuje współpracę z ks. moderatorem diecezjalnym Ruchu Światło-Życie i bierze udział w pracach Diecezjalnej Diakonii Jedności,
  • uczestniczy w Dniach Wspólnoty Diakonii Diecezjalnych (DWDD),
  • utrzymuje łączność z biskupem diecezjalnym,
  • troszczy się o kontakty z innymi ruchami rodzinnymi w diecezji i z duszpasterstwem rodzin.

f. Para filialna:

  • jest pośrednikiem między kręgiem centralnym a parami diece­zjalnymi w filii,
  • nawiązuje kontakty z księżmi moderatorami poszczególnych diecezji filii,
  • uczestniczy w spotkaniach kręgu centralnego,
  • uczestniczy w spotkaniach kręgów diecezjalnych na zaproszenie par diecezjalnych,
  • współpracuje z sekretarką i moderatorem filii w ramach DWDD.

g. Para krajowa:

  • jest odpowiedzialna za DK w Polsce,
  • ściśle współpracuje z ks. moderatorem krajowym DK,
  • organizuje spotkania kręgu centralnego oraz inspiruje i koordy­nuje jego pracę,
  • współpracuje z osobami delegowanymi przez INMK w zakresie ich zadań,
  • podejmuje współpracę z ks. moderatorem generalnym Ruchu Światło-Życie i bierze udział w pracach Centralnej Diakonii Jedności,
  • utrzymuje stałą łączność z biskupem delegatem Konferencji Epi­skopatu Polski do spraw Ruchu Światło-Życie,
  • reprezentuje DK wobec hierarchii kościelnej i władz świeckich,
  • utrzymuje kontakt z parami odpowiedzialnymi za DK poza gra­nicami Polski,
  • nawiązuje kontakty z innymi ruchami rodzinnymi w kraju i za granicą oraz z duszpasterstwem rodzin.

32. Każde małżeństwo pełniące posługę pary odpowiedzialnej powinno:

  • być rozmodlone,
  • żyć życiem sakramentalnym,
  • dążyć do życia w pełni chrześcijańskiego,
  • w jedności i wzajemnym zrozumieniu wspomagać się na drodze do Boga,
  • umiejętnie kontaktować się z innymi, być taktowne i dyskretne,
  • znać zasady DK, akceptować je i być im wierne,
  • kształtować w sobie postawę świadomego uczestnictwa w KWC,
  • pogłębiać wiedzę religijną, w szczególności dotyczącą małżeństwa i rodziny,
  • charakteryzować się postawą służby, posłuszeństwa i miłości wobec Kościoła,
  • obejmować modlitwą sprawy i ludzi, którym służy,
  • świadomie i twórczo służyć społeczeństwu poprzez odpowiedzial­nie wykonywane obowiązki domowe, pracę zawodową i społeczną.

33. Wybory par odpowiedzialnych na poszczególnych szczeblach:

a) W zawiązującym się kręgu posługę pary animatorskiej pełni para pilotująca, wyznaczona przez parę rejonową. Posługę pary pilo­tującej może pełnić małżeństwo, które przeżyło oazę rodzin I i II stopnia, ORAR I i II stopnia oraz w miarę możliwości sesję o pilo­towaniu. Kończąc swoją posługę, para pilotująca mianuje na jeden rok parę animatorską spośród małżeństw tworzących krąg. W na­stępnych latach pracy para animatorska jest wybierana spośród par kręgu w głosowaniu tajnym, na spotkaniu podsumowującym pracę roczną (w czerwcu). Wybory są przeprowadzane przez księdza mo­deratora lub parę rejonową. Posługę pary animatorskiej może peł­nić małżeństwo, które przeżyło co najmniej oazę rodzin I stopnia i ORAR II stopnia. Kadencja pary animatorskiej trwa jeden rok, po­przez tajne głosowanie możliwe jest jej przedłużenie na kolejny rok formacyjny.

b) Ustępująca para rejonowa zgłasza 2-3 umotywowane kandydatury swoich następców. Kandydatury na parę rejonową mogą również zgłaszać (z uzasadnieniem) pary animatorskie rejonu. Para rejono­wa jest wybierana przez pary animatorskie i ustępującą parę rejono­wą spośród zgłoszonych kandydatur na spotkaniu podsumowują­cym roczną pracę rejonu, w głosowaniu tajnym przeprowadzonym przez księdza moderatora rejonu lub przez parę diecezjalną, albo przez księdza moderatora diecezjalnego DK. Nowa para rejonowa jest zatwierdzana przez parę diecezjalną w porozumieniu z księ­dzem moderatorem diecezjalnym DK. Posługę pary rejonowej może pełnić małżeństwo, które przeżyło formację podstawową DK. Oczekuje się od niego włączenia się w dzieło KWC. Kadencja pary rejonowej trwa 3 lata i na wniosek pary diecezjalnej może być prze­dłużona o rok poprzez tajne głosowanie kręgu rejonowego.

W wyjątkowych, uzasadnionych przypadkach para rejonowa może być odwołana przez parę diecezjalną w porozumieniu z księdzem moderatorem diecezjalnym DK.

c) NOWE BRZMIENIE TEGO PUNKTU – PATRZ: ANEKS

Ustępująca para diecezjalna zgłasza 2-3 kandydatury swoich na­stępców, motywując ich wybór. Kandydatury na parę diecezjalną mogą również zgłaszać (z uzasadnieniem) pary rejonowe diecezji. Para diecezjalna jest wybierana spośród zgłoszonych kandydatur na spotkaniu kręgu diecezjalnego przez pary rejonowe i ustępują­cą parę diecezjalną w głosowaniu tajnym, przeprowadzonym przez księdza moderatora diecezjalnego DK. Po wyborze pary diecezjal­nej moderator diecezjalny DK występuje do biskupa diecezjalnego z prośbą o udzielenie jej misji do pełnienia posługi. Posługę pary diecezjalnej może pełnić małżeństwo, które przeżyło podstawową formację DK i jest w KWC. Wskazane jest, aby było ono członkiem Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie”. Kadencja pary diecezjalnej trwa trzy lata i może być przedłużona maksymalnie o dwa lata na wniosek kręgu diecezjalnego lub pary filialnej poprzez tajne głosowanie kręgu diecezjalnego.

W wyjątkowych, uzasadnionych przypadkach para diecezjalna może być odwołana przez biskupa diecezjalnego danej diecezji na wniosek moderatora diecezjalnego DK.

Kapłana moderatora diecezjalnego DK powołuje biskup diece­zjalny. Wniosek w imieniu kręgu diecezjalnego składa para die­cezjalna po zasięgnięciu opinii moderatora diecezjalnego Ruchu Światło-Życie.

d) NOWE BRZMIENIE TEGO PUNKTU – PATRZ: ANEKS

Ustępująca para filialna przedstawia parze krajowej 2-3 kandy­datury swoich następców z umotywowaniem. Kandydatury mogą zgłaszać parze krajowej również pary diecezjalne danej filii. Wybory pary filialnej przeprowadza jeden z księży moderatorów diecezjal­nych DK filii, upoważniony przez parę krajową. Wyboru pary fi­lialnej w głosowaniu tajnym dokonują pary diecezjalne i ustępująca para filialna wymienionej filii. Para krajowa wspólnie z księdzem moderatorem krajowym DK zatwierdza nową parę filialną. Posłu­gę pary filialnej może pełnić małżeństwo, które przeżyło formację podstawową DK i jest członkiem KWC. Wskazane jest jej członko­stwo w Stowarzyszeniu „Diakonia Ruchu Światło-Życie”. Kadencja pary filialnej trwa 3 lata i może być przedłużona o dwa lata na wnio­sek pary krajowej w wyniku tajnego głosowania par diecezjalnych danej filii.

e) NOWE BRZMIENIE TEGO PUNKTU – PATRZ: ANEKS

Ustępująca para krajowa przedstawia na zgromadzeniu kręgu cen­tralnego oraz par diecezjalnych DK 2-3 kandydatury swoich następ­ców i opiniuje je. Kandydatury mogą być zgłaszane również przez pary filialne oraz przez pary diecezjalne. Wybory przeprowadza ksiądz moderator krajowy DK w obecności moderatora generalne­go Ruchu Światło-Życie. Prawo głosu przysługuje członkom kręgu centralnego oraz parom diecezjalnym DK. Posługę pary krajowej może pełnić małżeństwo, które przeżyło formację podstawową DK, jest członkiem KWC i jest członkiem Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie”. Kadencja pary krajowej trwa 4 lata i może być przedłużona o 2 lata. Decyzję o przedłużeniu kadencji podej­muje w głosowaniu tajnym zgromadzenie par diecezjalnych wraz z członkami kręgu centralnego na wniosek kręgu centralnego. Po wyborze pary krajowej moderator generalny Ruchu Światło-Życie i moderator krajowy DK występują do Delegata KEP ds. Ruchu Światło-Życie z prośbą o udzielenie jej misji do pełnienia posługi.

W wyjątkowych, uzasadnionych przypadkach para krajowa może być odwołana przez Delegata KEP ds. Ruchu Światło-Życie. Wnio­sek o odwołanie składają wspólnie moderator krajowy DK i mode­rator generalny Ruchu Światło-Życie po zasięgnięciu opinii kręgu centralnego.

Kapłana moderatora krajowego DK powołuje Konferencja Epi­skopatu na wniosek Biskupa Delegata KEP ds. Ruchu Światło-Życie. Wspólny wniosek składają do Biskupa Delegata moderator general­ny Ruchu Światło-Życie i para krajowa DK po konsultacji z kręgiem centralnym.

Kadencja moderatora diecezjalnego i krajowego DK zasadniczo po­krywa się z kadencją odpowiednio pary diecezjalnej i krajowej DK.

34. NOWE BRZMIENIE TEGO PUNKTU – PATRZ: ANEKS

Wszystkie wybory dokonywane są w głosowaniu tajnym, przy obecno­ści ponad połowy osób uprawnionych do głosowania. Jeżeli w pierw­szym głosowaniu żadne małżeństwo nie uzyska więcej niż połowy oddanych głosów, wówczas należy zarządzić drugie głosowanie, doko­nując wyboru spośród dwóch małżeństw, które otrzymały największą ilość głosów.

Inny przebieg mają wybory pary animatorskiej kręgu. Biorą w nich udział wszyscy członkowie kręgu, oddając swój głos na małżeństwo. Głosowanie jest tajne, głosy zbiera ksiądz moderator albo para rejono­wa. Wybrana zostaje para małżeńska, która uzyskała większość głosów. Jeśli dwie pary mają równą ilość głosów, prowadzący wybiera jedną z nich, nie podając ilości głosów ani nazwisk pozostałych.

35. Ważną rolę w życiu DK odgrywają Dni Wspólnoty Diakonii Die­cezjalnych, organizowane w poszczególnych filiach. DWDD stanowi okazję do spotkania pary filialnej z parami diecezjalnymi w celu wy­miany informacji i doświadczeń oraz do budowania jedności w ra­mach Ruchu Światło-Życie.

36. Raz w roku odbywa się spotkanie odpowiedzialnych DK podsumo­wujące roczną pracę ruchu i programujące pracę na kolejny rok. Biorą w nim udział członkowie kręgu centralnego, pary diecezjalne i księża moderatorzy diecezjalni DK oraz goście zaproszeni przez parę kra­jową. Okazją do ogólnopolskich spotkań DK są również spotkania opłatkowe oraz pielgrzymka rodzin do sanktuarium Świętego Józefa w Kaliszu.

37. Pary odpowiedzialne DK biorą również udział w Kongregacjach Odpowiedzialnych (KO) i innych zgromadzeniach organizowanych przez Ruch Światło-Życie.

38. DK prowadzi swoją działalność głównie na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Kręgi Domowego Kościoła mogą powstawać także w innych krajach w oparciu o własne struktury duszpasterskie, jednakże w ści­słej łączności programowej z DK. Zasady współpracy z takimi kręgami ustala krąg centralny DK.

39. Zasady DK opracowuje i po konsultacji z członkami DK przyjmuje krąg centralny. Zatwierdza je Konferencja Episkopatu Polski na wspól­ny wniosek moderatora generalnego Ruchu Światło-Życie oraz pary krajowej i moderatora krajowego DK, złożony do biskupa delegata ds. Ruchu Światło-Życie.

Konferencja Episkopatu Polski ma prawo wprowadzania do „Zasad Domowego Kościoła” poprawek i uzupełnień wynikających z doktry­ny Kościoła.

ROZDZIAŁ V
Dobra doczesne Domowego Kościoła

40. Sposoby gospodarowania dobrami doczesnymi są regulowane odręb­nymi ustaleniami kręgu centralnego, po zasięgnięciu opinii par odpo­wiedzialnych za DK.


ANEKS
z dnia 12 czerwca 2014

1. Wybory par odpowiedzialnych na poszczególnych szczeblach:

a) W zawiązującym się kręgu posługę pary animatorskiej pełni para pilotująca, wyznaczona przez parę rejonową. Posługę pary pilo­tującej może pełnić małżeństwo, które przeżyło oazę rodzin I i II stopnia, ORAR I i II stopnia oraz w miarę możliwości sesję o pilo­towaniu. Kończąc swoją posługę, para pilotująca mianuje na jeden rok parę animatorską spośród małżeństw tworzących krąg. W na­stępnych latach pracy para animatorska jest wybierana spośród par kręgu w głosowaniu tajnym, na spotkaniu podsumowującym pra­cę roczną (w czerwcu). Wybory są przeprowadzane przez księdza moderatora lub parę rejonową. Posługę pary animatorskiej może pełnić małżeństwo, które przeżyło co najmniej oazę rodzin I stop­nia i ORAR II stopnia. Kadencja pary animatorskiej trwa jeden rok, poprzez tajne głosowanie możliwe jest jej przedłużenie na kolejny rok formacyjny.

b) Wybory pary rejonowej

Ustępująca para rejonowa zgłasza 2-3 umotywowane kandydatury swoich następców. Kandydatury na parę rejonową mogą również zgłaszać (z uzasadnieniem) pary animatorskie rejonu. Para rejono­wa jest wybierana przez pary animatorskie i ustępującą parę rejono­wą spośród zgłoszonych kandydatur na spotkaniu podsumowują­cym roczną pracę rejonu, w głosowaniu tajnym przeprowadzonym przez księdza moderatora rejonu lub przez parę diecezjalną, albo przez księdza moderatora diecezjalnego DK. Nowa para rejonowa jest zatwierdzana przez parę diecezjalną w porozumieniu z księ­dzem moderatorem diecezjalnym DK. Posługę pary rejonowej może pełnić małżeństwo, które przeżyło formację podstawową DK. Oczekuje się od niego włączenia się w dzieło KWC. Kadencja pary rejonowej trwa trzy lata i na wniosek pary diecezjalnej może być przedłużona o rok poprzez tajne głosowanie kręgu rejonowego.

W uzasadnionych przypadkach para rejonowa może być odwołana przez parę diecezjalną w porozumieniu z moderatorem diecezjal­nym DK i moderatorem diecezjalnym Ruchu Światło-Życie.

c) Wybory pary diecezjalnej

Kandydatów na parę diecezjalną zgłaszają: ustępująca para diece­zjalna oraz pary rejonowe diecezji, uzasadniając ich kandydaturę. Spośród zgłoszonych kandydatur wybiera się trzy pary małżeńskie, które otrzymały największą liczbę głosów. Wybór ma miejsce na spotkaniu kręgu diecezjalnego przez pary rejonowe i ustępującą parę diecezjalną w głosowaniu tajnym, przeprowadzonym przez moderatora diecezjalnego DK, w obecności moderatora diecezjal­nego Ruchu Światło-Życie.

Po wyborze trzech par moderator diecezjalny Ruchu Światło-Ży­cie, na wniosek moderatora DK, przedstawia biskupowi diecezjal­nemu prośbę o wskazanie pary diecezjalnej spośród przedstawio­nych trzech kandydatur i o udzielenie jej misji do pełnienia posługi. Posługę pary diecezjalnej może pełnić małżeństwo, które przeżyło podstawową formację DK, należy do KWC oraz, o ile to możliwe, jest członkiem Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie”. Ka­dencja pary diecezjalnej trwa trzy lata i w wyjątkowych sytuacjach może być przedłużona maksymalnie o dwa lata na wniosek kręgu diecezjalnego lub pary filialnej, złożony na ręce biskupa diecezjal­nego przez moderatora diecezjalnego Ruchu Światło-Życie.

W uzasadnionych przypadkach para diecezjalna może być odwo­łana przez biskupa diecezjalnego w porozumieniu z moderatorem diecezjalnym Ruchu Światło-Życie, po konsultacji z Diecezjalną Diakonią Jedności.

Moderatora diecezjalnego DK powołuje biskup diecezjalny spośród trzech kandydatów przedstawionych przez parę diecezjalną DK i moderatora diecezjalnego Ruchu Światło-Życie.

Kandydaci powinni być po pełnej formacji w Ruchu Światło-Życie i należeć do Krucjaty Wyzwolenia Człowieka.

Moderatora diecezjalnego DK może odwołać biskup diecezjalny, po konsultacji z Moderatorem Diecezjalnym Ruchu Światło-Życie, po konsultacji z Diecezjalnym Kolegium Moderatorów i Diecezjalną Diakonią Jedności.

d) Wybory pary filialnej

Ustępująca para filialna przedstawia parze krajowej kandydatury swoich następców z umotywowaniem. Kandydatury mogą zgłaszać parze krajowej również pary diecezjalne danej filii. Wybory trzech kandydatur do posługi pary filialnej przeprowadza jeden z księży moderatorów diecezjalnych DK filii, upoważniony przez parę kra­jową w obecności filialnego moderatora Ruchu Światło-Życie. Wy­boru w głosowaniu tajnym dokonują pary diecezjalne i ustępują­ca para filialna danej filii. Para krajowa, wspólnie z moderatorem krajowym DK, zwracają się do Moderatora Generalnego Ruchu Światło-Życie z prośbą o wybór pary filialnej spośród przedstawio­nych trzech kandydatur i o udzielenie jej misji do pełnienia posługi. Posługę pary filialnej może pełnić małżeństwo, które przeżyło for­mację podstawową DK, jest członkiem KWC, powinno być człon­kiem Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie”. Kadencja pary filialnej trwa trzy lata i może być, w wyjątkowych wypadkach, przedłużona o dwa lata na wniosek pary krajowej, złożony na ręce Moderatora Generalnego Ruchu Światło-Życie.

W uzasadnionych przypadkach para filialna może być odwołana przez Moderatora Generalnego Ruchu Światło-Życie, w porozu­mieniu z moderatorem filialnym Ruchu Światło-Życie, po konsulta­cji z Centralną Diakonią Formacji Diakonii.

e) Wybory pary krajowej

Kandydatów na parę krajową zgłaszają: ustępująca para krajowa oraz pary filialne i diecezjalne, uzasadniając ich kandydaturę. Pod­czas zgromadzenia kręgu centralnego i par diecezjalnych wybiera się ze zgłoszonych kandydatur trzy pary. Wybory przeprowadza moderator krajowy DK w obecności Moderatora Generalnego Ruchu Światło-Życie. Prawo głosu przysługuje członkom kręgu centralnego oraz parom diecezjalnym DK. Po wyborze trzech par Moderator Generalny Ruchu Światło-Życie przedstawia Biskupowi Delegatowi KEP ds. Ruchu Światło-Życie prośbę o wskazanie pary krajowej DK spośród przedstawionych trzech kandydatur i o udzie­lenie jej misji do pełnienia posługi.

Posługę pary krajowej może pełnić małżeństwo, które przeżyło for­mację podstawową DK i jest przynajmniej trzy lata członkiem Sto­warzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie”. Kadencja pary krajo­wej trwa cztery lata i może być, w wyjątkowych sytuacjach, przedłu­żona o dwa lata. Decyzję o przedłużeniu kadencji podejmuje biskup Delegat KEP ds. Ruchu Światło-Życie na wniosek par diecezjalnych wraz z członkami kręgu centralnego, złożony przez Moderatora Ge­neralnego Ruchu Światło-Życie.

W uzasadnionych przypadkach para krajowa może być odwołana przez Delegata KEP ds. Ruchu Światło-Życie. Wniosek o odwołanie może też złożyć Moderator Generalny Ruchu Światło-Życie, po za­sięgnięciu opinii Centralnej Diakoni Jedności.

Moderatora krajowego DK powołuje Biskup Delegat KEP ds. Ruchu Światło-Życie spośród trzech kandydatów przedstawionych przez parę krajową DK i Moderatora Generalnego Ruchu Światło-Życie. Kandydaci powinni być po pełnej formacji w Ruchu Światło-Ży­cie i należeć do KWC oraz, o ile to możliwe, przynajmniej trzy lata być członkami Unii Kapłanów Chrystusa Sługi lub Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie”.

Kadencja moderatora diecezjalnego i krajowego DK zasadniczo po­krywa się z kadencją odpowiednio pary diecezjalnej i krajowej DK.

Moderatora krajowego DK, w uzasadnionych przypadkach, odwo­łuje Biskup Delegat KEP ds. Ruchu Światło-Życie. Wniosek o odwo­łanie może też złożyć Moderator Generalny Ruchu Światło-Życie, po konsultacji z Krajowym Kolegium Moderatorów.

2. Wszystkie wybory dokonywane są większością głosów w głosowaniu tajnym, przy obecności ponad połowy osób uprawnionych do głoso­wania, według zasad ustalonych przy wyborach kandydatów na mode­ratora diecezjalnego i generalnego Ruchu Światło-Życie.

Inny przebieg mają wybory pary animatorskiej kręgu. Biorą w nich udział wszyscy członkowie kręgu, oddając swój głos na małżeństwo. Głosowanie jest tajne, głosy zbiera ksiądz moderator albo para rejono­wa. Wybrana zostaje para małżeńska, która uzyskała większość głosów. Jeśli dwie pary mają równą ilość głosów, prowadzący wybiera jedną z nich, nie podając ilości głosów i nazwisk pozostałych.